Bądź na bieżąco!



Zapisz się do naszego newslettera
i ciesz się najnowszymi informacjami
z Twojego regionu.

Od dziś będziesz wiedział(a) wszystko to, co dzieje się interesującego nie tylko w Twoim sołectwie lecz także w całej Twojej okolicy. Nie zwlekaj, zapisz się już teraz!

zapisz się
Bądź na bieżąco!
zapisz się Zapisz się do naszego newslettera i ciesz się najnowszymi informacjami z Twojego regionu.
DZIŚ:
czwartek,28 marca
Imienieny:
Aniela, Sykstus, Joanna
dziś
pogoda_1
°C
jutro
pogoda_2
°C
Wyznacz trasę swojej podróży
1
2
Historia
obrazek
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1394 r., kiedy to stanowiła własność Kokorzyńskich. W 1 połowie XV w. kilka działów wsi. Od ok. 1450 r. należała wraz z Godziszewem do Sędziwoja z Rąbinia. Potem dalej w rękach jego spadkobierców zwanych Kokorzyńskimi. Po śmierci w 1566 r. Krzysztofa Kokorzyńskiego dziedziczyły po nim jego córki Anna Stanisławowa Radzewska i Urszula Janowa Cerekwicka. Po spłacie Radzewskich cały Kokorzyn należał od 1589 r. do Jana Zaręby Cerekwickiego. Po nim w 1645 r. dobra odziedziczył jego syn Stanisław, a potem jego syn Jan. W roku 1717 jego syn Adam procesował się o majątek ze swoimi siostrami. Spór zakończył się w 1729 r. przyznaniem Bonie Stanisławowej Zarębinie Godziszewa, a Teresie Aleksandrowej Romiszewskiej Kokorzyna. W roku 1763 r. jej syn Adam Romiszewski przekazał majątek Władysławowi Zarębie, jednakże w latach 1744 – 1779 dobra te jako zastaw posiadał Paweł Rola Zbijewski z Karczewa. W 1780 r. właścicielem był Marcin Zaręba, syn Władysława, żonaty z Wiktorią Zbijewską, a od 1782 r. jego syn Ksawery. W 1804 r. Kokorzyn wraz z Godziszewem został sprzedany Janowi Święcickiemu. W 1819 r. dziedziczyła wdowa po nim Joanna Święcicka z d. Lachowska. W roku 1826 majątek przejęły Aniela Marianna Święcicka wraz z siostrą Konstancją Teklą Święcicką. W 1838 r. dobra kokorzyńskie kupił Ludwik Zakrzewski, po którym w 1870 r. dziedziczył Władysław Teodor Zakrzewski. W 1822 r. majątek został sprzedany niemieckiej rodzinie Hildebrandtów. Do 1898 r. właścicielem był Carl Traugott Hildebrandt, od 1898 r. wspólnie z żoną Jenny z d. Schröder. W 1940 r. majątek posiadał Hanke von Treskow.

Folwark istniał już zapewne w 1720 r., kiedy to odnotowano tu mielcuch. W 1788 r. znajdował się tu „dwór z pruska w cegle, w drewno stawiany, fundament murowany zrujnowany”. „Około tego dworu na dwóch stronach są sady”. „Idąc (...) z dworu po lewej stronie jest oficyna na przyciesiach starych dębowych w słupy cegłę i lepionkę stawiana, dach z trzciny mająca”. Za oficyną znajdowała się kuchnia i kurniki, a dalej mielcuch, obora duża dla bydła, psiarnia, obórka dla cieląt, owczarnia, „stodoły trzy w kwadrat stojące”, „obórka dla bydła nierogatego”, „stajnia dla cugowych koni z wozownią w środku”, a pośrodku podwórza usytuowany był gołębnik. Wówczas na terenie folwarku były 4 krowy i 8 sztuk bydła nierogatego. W mielcuchu znajdował się 1 kocioł do piwa warzenia, 3 kadzie, 1 lej, 2 kosze do chmielu, 2 wybierki i koryto dl zlewania piwa.

W roku 1881 powierzchnia dóbr rycerskich Kokorzyn wraz z folwarkiem Godziszewo wynosiła 577,3 ha, z czego 332,3 ha zajmowały pola, 166,9 ha łąki, 25,1 ha pastwiska, 25,5 ha lasy, 26,9 ha nieużytki. Gospodarstwo specjalizowało się w krzyżowaniu bydła krajowego (Obra) z rasami holenderskimi i w sprzedaży mleka do Kościana. Wówczas na terenie całego dominium składającego się z Kokorzyna, folwarku Godziszewo i domu leśniczego znajdowało się 10 domów zamieszkanych przez 177 osób. W końcu XIX w. działała tu suszarnia lnu oraz cegielnia parowa. W 1913 r. znajdowało się tu 40 koni, 112 krów i 183 świnie.
Komentarze
Nie ma jeszcze komentarzy
Dodaj komentarz

UWAGA! Dodawanie komentarzy tylko dla zarejestrowanych użytkowników. ZALOGUJ SIĘ | ZAREJESTRUJ SIĘ